كفاية يا دنيا / الشاعر أشرف رمسيس/ مجلة خمائل

كفايه دمع يا عنيه
كفايه حزن عالدنيا
كفايه جراح صراخ ونواح
على الدنيا اللى مش ديمه
على الدنيا اللى يوم فانيه
يا ماليه من الهموم روحى
يا دمعه عالخدود روحى
وياروحى من دنيتى روحى
دنا والهم وجروحى
يبات الدمع فى مسوحى
لا جه يوم جف لو لحظه
ولا لنارى فى يوم طفه
بعيش اللحظه باللحظه
وانا بضحك على روحى
واقول يمكن اكون غلطان
وبكرة بالكتير بعده اكيد حيبان
واعشم روحى واتحضر وانا فرحان
ومن جوايه بطقطع وعمرو ما بان
ومن صبرى بنيت مصنع
وفى المصنع سكن ثعبان
وسمم صبر صبارى وان صانعه
عشان قالوا دوا ء الاحزان
وجبت الفاس وكلى حماس
وانا بصرخ على الثعبان
لابد فى يوم تدوق الكاست
تموت احسن تفيد الناس
لا يوم تحزن ولا فى حزنك
تموت زيى تموت وخلاص
كده احسنلك ولو جه يوم
رحك ردت وتسالنى حقلك ليه
لان الموتى لا تحزن
وان متنا حنحزن ليه
اقلو نفيدها بسكوتنا
يموت صوتنا فى متنا
ولا فى الام ولا اوجاع تموتنا
ولا فى صراع ورى احلام
وجرى طويل ورى الايام
تبص تلاقى يوم روحك راحت منك
وفى الراحه بقت ميته ومرتاحه
سابت احزانها فى الدنيا لناس تانيه
لسه الاحزان محوطاها
خلاصة القول انا حقلك انتى
يا دنيا
دا مهما تعذبى فينا
وتجيبى عالينا تحتينا
لابد فى يوم تفارقينا
وتيجى بناس كتير غيرنا
ونبقى صفحه فى تاريخك
ويحكوا عنا ناس عيرنا
دا كاس دوار لازم نشرب
من العلقم دا صنع جدودنا لولدنا
واولنا دا كان اادم واكل الموت واكلنا
ومات اادم ولسه الموت بياكلنا
وخوف ورى خوف نعيش فى الخوف
نموت من الخوف نخاف لنموت
ووحده الخوف مموتنا
وكاتم فى القلوب صوتنا
واللى يحب يتكلم بيتكمم
وموت من الخوف يسكتنا
وكلوا ماشى فى طريقه لكن
تاءيه رايح للموت اتارى الموت
اااخر حاجه اااخر حاجه فى سكتنا

ااادام رحنا لسه ويانه
وساكنه وعيشه جوانا
يا ريت نصرخ فى وش الخوف
نقول للموت ادام عيشين حنتكلم
وكلامنا دليل على حياتنا
وامواتنا راح تقوم تانى
وموت يا موت مع شيطانك
وصلطانك ودوق كاسك
ودى نهايتك نهاية الخوف
نعيش وتموت بلا صلطه
بلا جبروت